Mycie zębów

Trening higieny jamy ustnej.
Owszem, chętnie wkłada szczoteczkę z pastą do paszczy. Szybkie szur szur i radosny okrzyk "Gotowe !!!".
W celach prezentacji myję zęby równolegle z nim. A nuż metodą obserwacji przyswoi właściwy sposób mycia ? Nie, to nie działa...
W ramach próby wydłużenia czasu szurania po zębach w domu znalazła się klepsydra. Nawet dwie - w kształcie żabki i krokodyla. Włączyliśmy obie naraz. Szorujemy, szorujemy, szorujemy... W połowie klepsydr szlag mnie trafił, nie zdzierżyłem i przestałemem. Nie chcę zmyć sobie całego szkliwa. Młody poszedł za moim przykładem...
Wreszcie Najwspanialsza wpadła na pomysł. Zresztą inspirowany jasiowym zainteresowaniem reklamami past do zębów. Lśniące ząbki !!! Oto mamy cel ! Szoruje szoruje pokazując co chwilę aż któreś z nas oceni, że już odpowiednio lśnią i błyszczą. Nie ma jednak lekko... Właściwa zabawa dopiero się zaczyna. Co chwila nas woła, żebyśmy spojrzeli, jak ząbki lśnią. A my musimy spojrzeć i szybko odwrócić głowę, zasłonić oczy, bo przecież tak błyszczą, że spojrzeć się nie da, blask oślepia natychmiast ! W związku z tym wieczorne mycie Jasia przeprowadzam z zamkniętymi oczami. Powoli nabieram wprawy. Numer z okularami przeciwsłonecznymi nie przeszedł. I tak musimy odwracać wzrok jakieś pół godziny, aż mu się znudzi. Niestety, gdy ostatnio wracaliśmy od Babci, znudziło mu się w samochodzie w połowie trasy. Czyli po jakiś 140 kilometrach...

Scyzoryk

Jak byłem już trochę starszy od Jasia, zawsze z podziwem patrzyłem na zestaw scyzoryków leżących na biurku dziadka Zbyszka. Tata też zawsze miał scyzoryk. Marzenie każdego chłopaka :) I wyrosłem w przekonaniu, że Mężczyzna zawsze powinien mieć przy sobie nóż. I kilka w szafce. Ot, męskie gadżety. Od kilkunastu lat nie wychodzę z domu bez scyzoryka lub małego nożyka. Przydaje się często, wzbudza zainteresowanie znajomych, można nim obrać w markecie ogórka którego akurat zapragnął synek, otworzyć kopertę, rozciąć zgrzewkę i odkręcić śrubkę :)
Jak wspominałem, Młody już wie, że dorosły tatuś chodzi z nożem i czasem prosi, żebym coś nim zrobił. Oczywiście głośna prośba w miejscu publicznych często wzbudza niezdrowe zainteresowanie otoczenia. 
Tym razem w domowym zaciszu zwrócił się do mnie, żebym przyniósł swój mały nożyk.
- A po co ?
- Czekaj, zaraz Ci pokażę !
Ostatnio woli pokazywać niż opowiedzieć. Musimy chyba popracować nad sztuka wysławiania się i bogactwem opisu słownego.
Przynosi kasę, naciska, opowiada - znowu zacięła się szuflady. śrubokrętem ze scyzoryk podważam, działa, podziw syna do mnie znowu wzrósł :) A przy okazji zrobiłem mu szkolenie z funkcji scyzoryka. Zrobił wielkie oczy
- Ale super !!!

Może też zostanie nożownikiem ? I zepsuje mi ulubiony scyzoryk, jak ja kiedyś ojcu, co mi przestał wypominać, jak po dziesięciu latach kupiłem mu nowy ? ;)

Śniadanie

Bardzo się cieszę, że Młody się usamodzielnia. Na przykład sam sobie robi płatki z mlekiem na śniadanie. Wyjmuje z szafki płatki śniadaniowe, miseczkę, tackę i łyżkę, z lodówki mleko. Wsypuje płatki do miseczki, zalewa mlekiem, prosi tylko, żeby mu zanieść na stół. Powód do dumy :)
Tylko ja nie wierzę w jego umiejętności. I znam jego pośpiech i nieuwagę.
Tylko dlaczego robi to, gdy nie mogę mu pomóc albo chociaż z oddali nadzorować ? Gdy myję naczynia, golę się, szukam czegoś w szafce z narzędziami zanurzony w niej po pas ? Gdy mam ograniczoną zdolność szybkiej reakcji ?
I mam w głowie wizję, uzasadnioną, mleka płynącego przez połowę kuchni, mycia podłogi, stłuczonej miski i Juniora nadającego się do kąpieli i przebrania ?

Kiedyś bardziej zaufam w Jego umiejętności. Pewnie wtedy, gdy rozszerzą się one o umiejętność sprzątania po sobie...

Tęsknota

Podpytuję Jensika, co robił, gdy mnie nie było, może coś fajne i ciekawego przeżył, może ma mi coś do opowiedzenia ? Ten jednak krótko skwitował
- Opłakiwałem Tatusia...

Poczułem się jak zmartwychwstaniec...

Powitanie

Wróciłem po kilku dniach. Mały Jens już spał. Rano zbudził się wcześnie, przede mną. Poczułem, że coś pełznie między ścianą a mną. Chciał sprawdzić, kto leży koło mamusi ? Upewnić się, że wreszcie się doczekał ? Patrzyłem spod przymkniętych oczu. Na twarzy Jensa coś jakby nieśmiała nadzieja. Dotarł do poziomu mojej twarzy. Patrzy, patrzy, na twarzy nagle wyraz pełnego szczęścia, uśmiech promienny numer trzy, i wpija się we mnie :)
Oczywiście musiałem zaraz wstać i nadrobić zaległości w zabawie. Kawa spokojna ? Prysznic po podróży ? Śniadanie ? Nic z tego :)

Rozstanie

Miałem przed sobą kilkudniową delegację. Z jednej strony superhiper, niedaleko Oslo, z drugiej - jak na lotnisku widziałem samoloty lecące na północ Skandynawii, kierunek Tromso, Lofoty, Islandia to o mało nie kupiłem biletu dalej ;) Ale nie o sobie i swoich marzeniach piszę...
Przygotowywaliśmy Młodego psychicznie na mój wyjazd, duży już jest, musi się nauczyć rozstawać, gotowy na to jest psychicznie. Nauka życia. Wiadomo, miłe to nie jest, ale... I tak powoli sobie w główce układał nadchodzące kilka dni bez ukochanego Tatki. I któregoś razu powtórzył
- Tatuniu, nie jedź do tej Norwegii.
- Jasiu, ale muszę. Szybko wrócę, i przywiozę Ci superowy prezent. Może wóz strażacki z klocków Lego ?
- Ja nie chcę wozu, chcę być z Tobą !
Przy Jego pasji do strażaków jest to najwyższe poświęcenie, rezygnacja z marzeń o nowym zestawie strażaków. Rozczuliłem się zupełnie..

A swoją drogą - widać, że Junior ma ułożoną w głowie hierarchię wartości :) Coś nam się jednak udało w Jego wychowaniu.

Po powrocie mym orzekł, że następnym razem pojedziemy tam wszyscy, Tatuś Mamusia i Jaś :) Fajnie by było. Niezbyt widzę możliwość takich wakacji, ale - całkiem niedawno nie podejrzewałem, że kiedykolwiek będę dalej na północ niż na Rozewiu ;)

Inny tatuś

Ubieramy się do wyjścia. Jaś lubi jak mu się w tym pomaga, my jednak wdrażamy program usamodzielniania człowieczka. Czasem wymaga to stanowczości i ogłuchnięcia selektywngo na skargi. Czasem podniesienia głosu. Tak było i tym razem. I usłyszałem płaczliwe
- Tęsknię za starym tatusiem...
Nic mi nie wiadomo, żeby w życiu mojego syna był jakiś inny tatuś. Dziecięca wyobraźnia płata różne niespodzianki, na wszelki wypadek się upewniam
- Jakiego innego ?
- Takiego, który jest miły...
A, o to chodzi, manipulator jeden. Miły tatuś wrócił, owszem, po samodzielnym włożeniu butów :)